Copyright © Instytut Rozwoju DIDASKALOS 2013
Wszystkie prawa zastrzeżone. `
<DO GÓRY
Wszystkie prawa zastrzeżone. `
Jednym z przekonań, które są przyczyną największego poczucia osamotnienia i źródłem codziennego bólu jest myśl, że wszyscy wokół ogarniają – albo w ogóle raz na zawsze już ogarnęli.
Natalia De Barbaro
Może przeglądasz media społecznościowe i kolorowe czasopisma, myśląc sobie, że ci inni ludzie to mają takie fajne życie, wszystko ogarnęli i uczesali. Mają unikalne poznanie, albo są tacy mądrzy i byli w stanie wybudować dla siebie idealną rzeczywistość.
Nie wygłupiaj się. Nie ma czegoś takiego jak idealna rzeczywistość. Nikt nie prowadzi doskonałego życia. Nie ma ludzi, którzy wszystko sobie poukładali i wszystko ogarniają.
Niedawno miałem okazję rozmawiać ze Zbigniewem Swobodzińskim, biznesmenem i właścicielem Firmy INCO SERWIS, świadczącej usługi na terenie Skandynawii. Jest on jedną z osób, które wywarły na mnie znaczący wpływ. Postanowiłem porozmawiać z nim na temat, który czasami poruszaliśmy, a mianowicie rozmów, które zmieniają życie.
John Maxwell kiedyś napisał:
Pielęgnuj w sobie postawę ucznia – każda rozmowa będzie dla ciebie nauką.
Jeśli jesteśmy ludźmi otwartymi, to rozmowy nie tylko będą nas uczyć, ale również przyczyniać się do naszego wzrostu.
Zapraszam do obejrzenia wywiadu.
Najpierw zakochujemy się w wyobrażeniu o człowieku, które z czasem musi być rozbite, abyśmy mogli zakochać się w tej osobie, takiej jaką ona naprawdę jest. Często jest to bolesny proces, ale jest on konieczny, aby móc wybudować zdrowy związek.
W związku małżeńskim wspaniałe są pierwsze zauroczenie, miłość i miesiąc miodowy, ale później, przychodzi proza życia i następuje czas budowania dojrzałego i odpowiedzialnego związku, który potrzebuje zasadzać się na czymś więcej niż pierwsze uczucia i wyobrażenia. Rozpoczyna się codzienne życie i pozostają zobowiązania.
Dopuszczamy się bowiem wszyscy wielu uchybień; jeśli kto w mowie nie uchybia, ten jest mężem doskonałym, który i całe ciało może utrzymać na wodzy.
Jakuba 3:2
Gdy patrzę wstecz na moje życie, widzę wiele błędów, które popełniłem. Myślę, że gdybym miał je wszystkie spisać, to powstałaby gruba książka o tytule Błędy i idiotyzmy Andrzeja Mytycha. Na samą myśl o niektórych, kurczę się w sobie i mam ochotę zapaść pod ziemię. Niestety nie mogę cofnąć czasu, aby im zapobiec, mogę jednak je sobie uzmysłowić, ocenić i wyciągnąć z nich lekcje, a potem starać się do nich raczej nie wracać myślami i nie potępiać się za nie.
Zrobiłem różne błędy, ale jeśli miałbym ukazać na jeden, który popełniałem często i bezmyślnie, to od razu wskażę na niekontrolowanie języka i mówienie za dużo. Kolokwialnie mówiąc, nie potrafiłem trzymać języka za zębami. Zbyt dużo paplałem i dzisiaj tego żałuję. Wiele moich wypowiedzi było przejawami ignorancji, niedojrzałości, niedoświadczenia i cielesności. Gdybym mógł cofnąć się w czasie, powiedziałbym o wiele, wiele mniej.
Możesz pokonać finansowe pokusy, uchronić się przed tarapatami i budować udane życie.
Na różnych etapach swojego życia zderzamy się z finansowymi pokusami. Ważnym jest, aby zdawać sobie sprawę z tych niebezpieczeństw i nie ulegać tego typu zaproszeniom. W tym tekście chciałbym wspomnieć o sześciu takich pokusach.
Życie każdego człowieka to inna historia. Historia złożona z różnych zdarzeń, przypadków, momentów, chwil radości i smutków. Opowiadana z perspektywy mijającego czasu nabiera wyjątkowości dla słuchających jej osób. Jedne historie budzą większe zainteresowanie, inne mniejsze. Są też takie, z których można się czegoś nauczyć, wyciągnąć wnioski, a niektóre zapamiętuje się do końca życia, mimo iż usłyszało się je tylko raz.
Sposób myślenia, patrzenia na siebie i otaczającą rzeczywistość, determinuje rodzaj życia, jaki prowadzimy. Myśli pełne strachu przynoszą destrukcję, odizolowanie, zubożają i niszczą to, co daje szczęście, radość i satysfakcję. Jeśli z myślami przepełnionymi lękiem zestawimy myśli napełnione pokojem, wolnością i właściwym sposobem patrzenia na siebie i świat, przyjdzie świeży powiew odwagi do podjęcia próby zmiany tego, co wąskie i ograniczające.
Ważnym jest przyjrzeć się uważnie swojemu życiu, aby sprawdzić, czy jest ono właśnie tym prawdziwym, pełnym życiem, zaplanowanym dla nas przez Boga, czy też jego marną namiastką. Warto odważnie stanąć w prawdzie i sprawdzić, czy naprawdę żyjemy, czy też trzymamy się granic wytyczanych nam przez lęki i naszą zachowawczość.
W mojej bibliotece mam pół półki książek o cierpieniu, które omawiają je z punktu widzenia teologii, apologetyki i filozofii. Czasami czytam je, zanurzając się w głębię tego tematu, próbując zrozumieć to, czego chyba nikt poza Bogiem w pełni nie rozumie i odnaleźć sens w rzeczach, w których wydaje się, że nie ma żadnego sensu.
Ostatnio myślę sobie, że wiele rzeczy, których doświadczamy i obserwujemy poddajemy ocenie oraz kategoryzujemy. Dzieje się to w mało znaczących oraz w istotnych dla naszego życia sytuacjach. Jednak nie zawsze to, co widzimy jest prawdą i zasługuje na nasz z góry wydany wyrok. Zdarza się, że na drugiego człowieka patrzy się i ocenia według własnych kryteriów, które raz ustalone nie chcą poddać się zmianom.
Odpowiedzialność to obowiązek odpowiadania za coś lub za kogoś. W dzisiejszych czasach, dla wielu ludzi jest to tylko słowo, które niestety może niewiele znaczyć. Możemy być nadodpowiedzialni, czyli brać na siebie obowiązki, którymi nie powinniśmy się zajmować, myśleć, o czymś, co nas nie dotyczy. To jest problem, ale problem istnieje również, gdy ludzie są nieodpowiedzialni i nie chcą sprostać, ani odpowiadać za nałożone na nich obowiązki.
Czym dla współczesnego człowieka jest odpowiedzialność? Może tylko nakazami, zbędnymi obowiązkami, trudnymi, nieprzyjemnymi rzeczami, których nie mają ochoty dotykać. Ale w takim razie, kto ma wziąć na siebie obowiązki wynikające np. ze wspólnego życia i razem założonej rodziny? Dlaczego ludzie nie biorą na siebie odpowiedzialności? Czyżby myśleli, że życie to tylko przyjemna, miła zabawa na wielkim placu zabaw, który przecież do kogoś należy, a porozrzucane zabawki pod koniec dnia posprząta właściciel?