Copyright © Instytut Rozwoju DIDASKALOS 2013
Wszystkie prawa zastrzeżone. `
<DO GÓRY
Wszystkie prawa zastrzeżone. `
Odkrywając historie miejscowości na Łużycach Górnych, tym razem zainteresowały nas dzieje powstania miasta Niesky (Saksonia), położonego w Niemczech, blisko granicy z Polską.
Miasto zostało założone przez Braci Morawskich z Herrnhut w 1742 roku. W roku 1741 do gminy chrześcijańskiej w Herrnhut przybyła kolejna grupa chrześcijan z Czech. Uciekli oni przed prześladowaniami religijnymi ze strony władz Habsburgów i kościoła katolickiego w ich ojczyźnie.
Kontynuujemy naszą podróż śladami Schwenkfeldystów. Na ostatniej wycieczce historycznej byliśmy w Twardocicach, by odnaleźć tajemniczy pomnik ukryty w lesie, zaledwie 600 metrów od centrum wsi. Dzisiaj udajemy się do miejscowości Berthelsdorf w Niemczech (Saksonia), która stała się pierwszym miejscem schronienia po ich ucieczce z Twardocic i okolicznych wsi. Chcemy zwiedzić miejscowość i odnaleźć ślady pozostałe po Schwenkfeldystach.
Miejscowość Bukowiec dzięki siedzibie Związku Gmin Karkonoskich oraz Fundacji Doliny Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej każdego roku ulega przeobrażeniu w wyniku nowych inicjatyw. Jedną z nich jest odkrywanie historii miejscowości. Na wystawach stałych w pałacu i w zaadoptowanym budynku gospodarczym prezentuje się wystawy poświęcone historii Bukowca oraz wybitnym osobistościom mieszkającym tutaj na przestrzeni minionych wieków.
Tym razem w ramach wycieczek historycznych udajemy się do miejscowości Bukowiec, koło Jeleniej Góry. W pierwszej połowie XIX wieku miejscowość stała się znana w regionie, jak i w Europie, dzięki małżeństwu Fryderyka i Fryderyki von Reden, którzy byli jej właścicielami. Obecnie dzięki działalności Związku Gmin Karkonoskich, mających siedzibę w pałacu w Bukowcu oraz Fundacji Dolina Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej historia miejscowości zostaje odkrywana na nowo.
Kontynuując naszą podróż w odkrywaniu mało znanej historii, tym razem udajemy się do miejscowości Herrnhut, aby zwiedzić cmentarz Braci Morawskich, zwany Bożą Rolą. Jest on jednym z najpiękniejszych cmentarzy w Niemczech, taka opinia jest wyrażona w wielu przewodnikach turystycznych, przez samych Niemców i licznych turystów przyjeżdżających z wielu krajów. Nie jest obiektem, który odstrasza zwiedzających, wręcz przeciwnie, zachęca, gdyż wyglądem przypomina zadbany park. Jego architektura i styl stały się oryginalnym wzorcem dla wszystkich cmentarzy Braci Morawskich w Niemczech i na całym świecie. Prostota połączona z elegancją doskonale harmonizują z architekturą miejscowości zwanej “Herrnhuckim Barokiem” wyróżniającym tę, i wszystkie inne miejscowości przez nich założone w XVIII wieku. Ponadto, stał się on inspiracją do budowy wielu cmentarzy przykościelnych i komunalnych w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii, Nowej Zelandii itp., z powodów wyżej wspomnianych, ale także czysto praktycznych zasad jego utrzymania.
Była jedną z najwybitniejszych kobiet na Łużycach Górnych, które żyły na przestrzeni minionych wieków. Baronowa, żona zarządcy Łużyc Górnych, ambasadorka pietyzmu, biblijna chrześcijanka, matka gminy chrześcijańskiej Braci Morawskich w Herrnhut, babcia hrabiego Nikolausa Ludwiga von Zinzendorfa (ojca ruchu misyjnego Braci Morawskich). Znamienita postać okresu baroku, której wpływ na historię kościoła trwa do dnia dzisiejszego, a zapoczątkowane przez nią dzieła są w dalszym ciągu kontynuowane.
Postać pastora J. Ch. Schwedlera znana jest w świecie głównie z bogatego zbioru pieśni chrześcijańskich. Napisał ich około 800 (w „Śpiewniku Pielgrzyma” jest jego pieśń pt.: „Chcesz-li wiedzieć, co ja wiem”). Znany jest również z wpływu jaki wywarł na kościół jego doby i późniejszych wieków. Żył i pełnił posługę duszpasterską w miejscowości Wieża Dolna (Niederwiese) koło Gryfowa Śląskiego na Łużycach Górnych (obecnie Dolny Śląsk). Budynek kościoła, w którym usługiwał został po wojnie zdewastowany i zrównany z ziemią.
Miejscowość położona nad rzeką Kwisą, granicząca z Gryfowem Śląskim, była przez wiele lat ważnym ośrodkiem rozwoju pietyzmu na Łużycach Górnych w Saksonii. Po zakończeniu wojny trzydziestoletniej stała się miejscowością graniczną między Saksonią a Śląskiem.
Wieża rozciąga się wzdłuż drogi nr. 360 w kierunku Mirska. Jako wieś nie odznacza się niczym szczególnym od wielu innych wsi tego regionu, kilkadziesiąt domów, jedne nowe, drugie starsze, ładne widoki na starówkę Gryfowa Śląskiego, góry Izerskie itp.