Kolejnym etapem odkrywania historii mało znanych, jest zwiedzenie głównego kościoła Braci Morawskich w Herrnhut. Budynek ten stał się wzorem dla wszystkich wspólnot morawskich na świecie do budowy swoich kościołów. Jego architektura jest przykładem „herrnhuckiego baroku”, który je wyróżnia. Kościoły zawsze budowano jako pierwsze i stanowiły one punkt centralny miejscowości. Wokół nich toczyło się codzienne życie mieszkańców. Było to też miejsce, gdzie modlono się o błogosławieństwo wysyłanych misjonarzy na cały świat, a których życie wpłynęło pozytywnie na historię kościoła i narodów. Również w murach tego budynku Bracia Morawscy trzymali straż modlitewną non stop przez ponad sto lat.
Powstanie
Obecny budynek kościoła Braci Morawskich w Herrnhut powstał w 1756 roku. Jego projektantem i budowniczym był Zygmunt August von Gersdorf (1702-1777). Układ każdej nowej miejscowości był wyznaczony na planie krzyża, a w miejscu przecięcia ramion lokalizowano budynek zborowy. Kościół w dniu 9 maja 1945 roku został zniszczony w wyniku pożaru, a następnie odbudowany w latach 1951-1956. Miejscowość Herrnhut powstała w 1722 roku, a pierwsza Wielka Sala powstała w 1724 roku, lecz był to obiekt drewniany.
Nazwa budynku
W języku polskim nazwa budynku kościoła to „Wielka Sala”. W języku niemieckim brzmi „Kirchensaal”, a w języku angielskim „Church Hall”. Obecnie jak i w przeszłości nie przywiązuje się szczególnej troski do poprawnego nazewnictwa, mając świadomość, że sam budynek jest tylko miejscem, w którym zgromadza się kościół Pana Jezusa Chrystusa. Członkowie wspólnoty Braci Morawskich często nazywają ten budynek jako „Sala Zgromadzeń” czy „Dom Modlitwy”.
Informacje ogólne
Wymiary sali wynoszą 34×16 metrów. Od prawej strony znajduje się balkon, na którym są organy i dodatkowe miejsca siedzące. Balkon po lewej stronie nie został odbudowany po pożarze ze względu na wysokie koszta. Sala dysponuje ponad 600 miejscami siedzącymi. Budynek posiada dwa skrzydła. W jednym mieści się muzeum poświęcone historii kościoła oraz galeria prezentująca współczesność wspólnoty i Kościoła Braci Morawskich. W drugim skrzydle znajdują się pomieszczenia użytkowe i biurowe.
Od początku powstania budynku ściany wewnątrz zawsze malowane były na biało. Kolor ten wybrano, gdyż uważa się go za kolor szczęścia. Dlaczego? Bracia Morawscy uważają, że prostota białego koloru umożliwia zgromadzonym skoncentrowanie się na tym co jest najważniejsze – społeczności wzajemnej oraz społeczności z osobą Boga Ojca i Jezusa Chrystusa.
Wchodząc do budynku zborowego napotykamy na stojak z umieszczonym na nim plakatem o treści: „FROM HERRNHUT INTO THE WORLD” (j. polski „Z HERRNHUT NA CAŁY ŚWIAT”). Jest to zaproszenie do odwiedzenia wystawy na pierwszym piętrze. Innym hasłem widocznym na pierwszej stronie folderu turystycznego miejscowości jest: „Herrnhut, small town but global importance” (j. polski „Herrnhut, małe miasto lecz globalne znaczenie”). Co takiego wydarzyło się tutaj, że wpływ tego miejsca jest ogólnoświatowy? Mieszkańcy Herrnhut w odpowiedzi na swoje modlitwy, w dniu 13 sierpnia 1727 roku doświadczyli wylania Ducha Świętego, tak jak pierwsi chrześcijanie z apostołami Jezusa Chrystusa w Jerozolimie (Dzieje Apostolskie 2:1-13). W wyniku tego wydarzenia życie duchowe wspólnoty zostało przemienione. Zrodził się łańcuch modlitewny, który trwał bez przerwy 123 lata przez 24 godziny na dobę. W tym budynku i jego pomieszczeniach Morawianie trzymali straż modlitewną. Z tego miejsca byli wysyłani misjonarze na cały świat, by ogłaszać Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie, że jego zbawienie jest darem dla każdego, a które można przyjąć jedynie z łaski przez wiarę (Listo do Efezjan 2:8-9). Ta wspólnota stała się wzorem misyjnym dla zborów i misyjnych stowarzyszeń w następnych pokoleniach. Założyli oni wiele miast i osiedli na całym świecie. Byli pierwszymi, którzy głosili Ewangelię ludom zapomnianym czy pogardzanym, przetłumaczyli Pismo Święte na ich języki itp. To tutaj zrodził się Kościół Metodystyczny. To miejsce w dalszym ciągu jest żywym świadectwem oraz inspiracją dla odwiedzających je chrześcijan, co Bóg Ojciec uczynił tutaj przez Jezusa Chrystusa przez poświęcone życie jego mieszkańców.
Wnętrze budynku
Sam budynek dla odwiedzających turystów zaskakuje prostotą wnętrza i pięknem. Ojcowie Herrnhut mieli przekonanie, że wszelkiego rodzaju dekoracje i upiększanie wnętrza budynku jest zbyteczne, gdyż nie jest to jakieś święte miejsce, gdyż „Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką” (Dzieje Apostolskie 17:24), a przeznaczenie budynku ma być wielofunkcyjne na potrzeby lokalnej społeczności. Wewnątrz nie ma ambony, ani ołtarza jako miejsc zarezerwowanych do zajmowania przez „szczególnych kapłanów”. Kościół Morawski przyjął dziedzictwo darowane przez Pana Jezusa Chrystusa, dzięki jego śmierci i zmartwychwstaniu, że wszyscy ludzie wierzący w Niego stają się kapłanami tzw. powszechne kapłaństwo wierzących oraz to, że wszyscy wierzący są równi przed Bogiem Ojcem. Dlatego nie istniała potrzeba wśród Braci Morawskich, aby takie elementy wykonać wewnątrz. Jedynym miejscem wyróżnionym w Wielkiej Sali w przedniej części jest niewielkie podwyższenie, na którym jest ustawiony stół i krzesło. Miejsce to jest przeznaczone dla osób, które odpowiedzialne są za prowadzenie danego spotkania. Ponadto nie znajdują się tutaj obrazy czy figury, które byłyby miejscem kultu i czci (Księga Wyjścia 20:4-6).
Linki
Strona poświęcona przygotowaniu Wielkiej Sali na 300 rocznicę założenia Herrnhut
Galeria 55 starych zdjęć Wielkiej Sali
Galeria 93 zdjęć poświęconych odbudowie zboru po pożarze z 1945 roku
Przewodnik po zabytkach reformacji na Łużycach Górnych i Dolnym Śląsku.
0 komentarzy