Podziwiamy to, co doskonałe, ale nie potrafimy się z tym utożsamić. Jest w nas zbyt wiele niedoskonałości i rys na charakterze. Dlatego też nadziei dla siebie poszukujemy u ludzi takich jak my – niedoskonałych – którzy jednak wbrew swoim niedoskonałościom dokonali niezwykłych rzeczy i stali się lepszymi ludźmi.
Z pewnością jesteś powołany do tego, aby stać się inspiracją dla wielu. Jednak powinieneś wiedzieć, że nie zainspirujesz nikogo swoją „doskonałością”. Ludzi inspirują osoby, które wbrew swoim niedoskonałościom i słabościom były w stanie wytrwać, podnieść się, doświadczyć przełomu i zwyciężyć. Najbardziej fascynujące opowieści to historie niedoskonałych osób, którym udało się. Tak więc tu nie chodzi o to, abyś był człowiekiem z marmuru, który jak doskonała maszyna odnosi nieprzerwanie perfekcyjne zwycięstwa, ale o to, abyś wbrew swoim niedoskonałościom je odnosił, a potem, gdy będziesz dzielił się swoimi opowieściami, abyś nie robił z siebie kogoś lepszego niż byłeś nim w rzeczywistości.
Historie niedoskonałych ludzi, którym się udało wbrew wielkim przeciwnościom stają się inspiracją dla wielu. Taką właśnie może być historia twojego życia – człowieka niedoskonałego, któremu zdarzało się upaść, ale który się podniósł; który wiele razy zderzył się z wielkimi przeciwnościami, katastrofami i tragediami, ale który się nie poddał; który popełnił błędy i doświadczył porażek, ale nie załamał się, parł naprzód i odniósł sukces.
Właśnie z takimi ludźmi się utożsamiamy, ich historie inspirują nas i dają nam nadzieję. Dlatego po prostu idź naprzód. Daj z siebie to, co najlepsze, nawet jeśli nie będzie to doskonałe.
Praktyczne zastosowanie
- Dlaczego prawie nikt nie jest w stanie utożsamić się z tym, co doskonałe? Dlaczego nadziei dla siebie poszukujemy u ludzi niedoskonałych, którzy wbrew swoim niedoskonałościom dokonali niezwykłych rzeczy i stali się lepszymi ludźmi?
- Czy opowieść twojego życia jest inspiracją dla innych?
- Czy twoja opowieść jest już dokończona?
Photo credit: unsplash.com, Maja Petric
0 komentarzy