Przebaczenie jest przywróceniem sobie wolności, jest kluczem w naszym ręku do własnej celi więziennej.
Stefan Wyszyński
Umiejętność przebaczania pozwala prowadzić zdrowe, zrównoważone i radosne życie. Gorzkie wody mogą stać się słodkie, a pozbycie się żalu i urazy przyniesie wolność. Nieprzebaczenie może mocno ograniczać życie człowieka, uniemożliwiać zdobycie nowych obszarów i poszerzanie granic. Przebaczenie nie zawsze przychodzi od razu, darowanie komuś winy i pozbycie się słusznego żalu może zająć lata.
Ostatnio byłam świadkiem pewnej sytuacji, na pozór bardzo banalnej, jednak wypłynęła z niej głębia dotykająca istoty przebaczenia. Pomiędzy moimi dwiema koleżankami wyniknął spór, dotyczący mało istotnej sprawy. Doszło do słownych przepychanek, jedna z nich obraziła się na drugą i ostentacyjnie wyszła z pokoju. Atmosfera zrobiła się bardzo nieprzyjemna, a ja znalazłam się w jej centrum, obserwując zachowania, w których nigdy moich koleżanek nie widziałam. Stałam się dla nich niewidzialna, najważniejsze w tym momencie były one i ich spór, w którym ewidentnie jedna była źle potraktowana przez drugą.
Uraza i nieprzebaczenie fruwały w pokoju. W powietrzu unosiła się smuga żalu, która mieszała się ze złością, zdenerwowaniem i poczuciem krzywdy. Po chwili przytłaczające poczucie winy zmusiło jedną z moich koleżanek do podjęcia próby pojednania. Doszło do przeprosin, które wypływały z głębi serca i szczerości. Jednak, co ciekawe to nie załatwiło sprawy. To, co dla mnie wydawało się oczywiste, wcale takim nie było. Urażona osoba nie była w stanie przebaczyć, nawet mowa jej ciała wskazywała, że znajduje się w stanie nienaturalnego zdenerwowania, z którym nie umiała sobie poradzić. Nie życzyła sobie rozmawiać, od niechcenia powiedziała, że odpuszcza, ale krople gorzkich wód nieprzebaczenia drążyły jej myśli. Z trudem powstrzymywała chęć odwetu, aby nie pokazać prawdziwych emocji, widać było, że dużo ją to kosztowało. Potrzebowała wielu godzin, aby poradzić sobie z błahą sytuacją, która urosła jej do rozmiarów gigantycznego olbrzyma, przesłaniającego racjonalne spojrzenie i właściwą ocenę sytuacji.
Cała ta historia pokazała mi jak trudno jest przebaczać. Przebaczenie to darowanie winy i zaniechanie zemsty, jednak człowiek ma w swej naturze chęć ustanawiania własnej sprawiedliwości i stawiania siebie w roli sędziego. Nie jesteśmy wolni również od oceny i osądu drugiego człowieka, z tendencją do pobłażliwego traktowania swoich niedoskonałości i niedostrzegania ciemnych stron własnej osobowości. Sytuacje, które zmuszają nas do podjęcia decyzji o przebaczeniu, pokazują prawdziwe nastawienie serca i odkrywają prawdę o nas samych. Ludzie, którzy nie chcą przebaczyć często manipulują drugą osobą, karzą ją i podkreślają jak bardzo są skrzywdzeni. Stają w miejscu męczennika, który niewyobrażalnie cierpi, a wybaczenie, choć powierzchowne i nieprawdziwe przysparza wiele bólu i trudu, nie naprawiając sytuacji. Tymczasem prawdziwe przebaczenie jest darowaniem nie tylko winy, ale i kary.
Nieprzebaczenie zamyka człowieka w celi więzienia, do której dostał również klucz, lecz nie chce, lub nie potrafi go użyć. Nieprzebaczenie jest istotną przeszkodą w życiu zgodnie z Bożym Słowem. Bóg każe przebaczać i błogosławić, tak jak On nam wybaczył. Po co tracić czas, energię i pozbawiać się radości, rozpamiętując sytuacje, które nie mają już większego znaczenia. Życie biegnie do przodu, zmienia się, a odgrywanie scenek we własnej głowie, w których wypominamy i udowadniamy komuś jego winę nie zmieni sytuacji. Po pierwsze nasz krzywdziciel nie zdaje sobie z tego sprawy, a po drugie bezsens takiego postępowania sprowadza nasze życie na pobocze. Powinniśmy nauczyć się przebaczać i głęboko zakopywać wszelkie winy innych względem nas. Powinny być zakopane na dobre, aby nigdy nie powstały i nie próbowały wyciągnąć rąk po to, co udało nam się bez nich wybudować. Życie wolne od goryczy, żalu, urazy i nieprzebaczenia nabierze zupełnie innego wymiaru.
Praktyczne zastosowanie
- Czy potrzebujesz komuś przebaczyć?
Photo credit: Tomasz Bazyliński
0 komentarzy