Patrząc na biografie osób przedstawionych w Biblii, największą zagadką dla mnie jest Judasz i wybranie go przez Boga. Wokół tej postaci jest wiele niejasności i trudno w pełni zrozumieć powody, dla których Judasz podjął takie, a nie inne decyzje. Spróbujmy przyjrzeć się tej postaci przez pryzmat wyborów, zarówno tych, które zostały podjęte wobec niego przez Jezusa, jak też i tych, które zostały poczynione przez Judasza.
Jezus wybrał Judasza
1. Jezus wybrał Judasza na apostoła
I stało się w tych dniach, że wyszedł na górę, aby się modlić, i spędził noc na modlitwie do Boga. A gdy nastał dzień, przywołał uczniów swoich i wybrał z nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem, i Andrzeja, brata jego, i Jakuba, i Jana, i Filipa, i Bartłomieja, i Mateusza, i Tomasza, i Jakuba Alfeuszowego, i Szymona, zwanego Gorliwcem, i Judasza Jakubowego, i Judasza Iskariotę, który został zdrajcą. (Łk 6:12-16)
Po nocy spędzonej na modlitwie Pan Jezus spośród swoich uczniów wybrał 12 na apostołów. Jednym z nich był Judasz Iskariota. Był on wybrany do apostolstwa, ale został zdrajcą. To oznacza, że z dwunastu, jedenastu wybranych zostało apostołami i poświęciło się misji, którą wybrał dla nich Mesjasz, ale jeden z nich, wybrał inną drogę.
2. Jezus wybrał Judasza, aby w niego zainwestować
I wstąpił na górę, i wezwał tych, których sam chciał, a oni przyszli do niego. I powołał ich dwunastu, żeby z nim byli i żeby ich wysłać na zwiastowanie ewangelii, i żeby mieli moc wypędzać demony. Powołał ich więc dwunastu. (Mk 3:13-16a)
Pan Jezus wybrał dwunastu, żeby z Nim byli, żeby ich wysłać do zwiastowania Ewangelii i aby obdarzyć mocą. Drugimi słowy wybrał ich do określonej misji i postanowił w nich zainwestować. Wśród nich był też Judasz. Bóg zobaczył w nim coś wartościowego i postanowił w niego zainwestować. Judasz otrzymał szansę zrobienia ze swoim życiem czegoś wartościowego i przyłączyć się do realizacji Bożego zamysłu.
3. Jezus wybrał Judasza na przyjaciela
I gdy On jeszcze mówił, oto nadszedł Judasz, jeden z dwunastu, a wraz z nim liczny tłum z mieczami i z kijami, od arcykapłanów i od starszych ludu. A ten, który go wydał, dał im znak, mówiąc: Ten, którego pocałuję, jest nim, bierzcie go. I zaraz przystąpił do Jezusa, i rzekł: Bądź pozdrowiony, Mistrzu! I pocałował go. A Jezus rzekł do niego: Przyjacielu, po co przychodzisz? (Mt 26:47-50a)
Gdy byłem młodszy to myślałem, że gdy Jezus, po zdradzieckim pocałunku Judasza, zapytał go: Przyjacielu, po co przychodzisz?, był cyniczny i sarkastyczny. Dzisiaj tak nie myślę. Cynizm i sarkazm są przejawami grzesznej natury. Wysoce prawdopodobnym jest raczej to, że Jezus faktycznie traktował Judasza jako swojego przyjaciela.
Nawet przyjaciel mój, któremu zaufałem, który jadł mój chleb, podniósł piętę przeciwko mnie. (Ps 41:10)
Wielu teologów uważa, że te słowa psalmisty mają wymiar proroczy i odnoszą się do Mesjasza i Jego zdrajcy. To oznaczałoby, że Judasz faktycznie był przyjacielem Jezusa. Pomyśl o tym – Jezus wybrał Judasza na swojego przyjaciela i przyjaźnił się z nim.
4. Jezus wybrał Judasza na skarbnika
Judasz był skarbnikiem. (J 13:29a)
Jak to możliwe, aby Judasz, który podkradał z pieniędzy na służbę mógł być skarbnikiem? Czy Jezus wiedział o tym, że podkradał? Przecież, jak napisał Ewangelista: [Jezus] wiedział, co było w człowieku (Mk 2:23-25). A jeśli faktycznie wiedział, co robił Judasz, to dlaczego pozwalał na to, aby kradł?
5. Pomimo tego, że Jezus widział w Judaszu diabła, nie odtrącił go
Jezus odpowiedział im: Czy nie dwunastu was wybrałem? Ale jeden z was jest diabłem. I mówił o Judaszu, synu Szymona z Kariotu, bo ten miał go wydać, a był jednym z dwunastu. (J 6:70-71)
Według apostoła Jana w pewnym momencie Jezus ogłasza, że w jednym z nich widzi diabła. To oznacza, że coś niedobrego musiało się dziać w Judaszu. Jednak zdumiewającym jest to, że Jezus nie odtrącił go. Jeśli Judasz był diabłem, to dlaczego Jezus tolerował go w swoim gronie? Myślę, że to była kwestia łaski Bożej. Judasz został wybrany na apostoła i Bóg dawał mu czas i szansę, aby nim się stał. Jednak Judasz musiał wybrać kim będzie i komu ulegnie – Bogu, czy diabłu.
Apostoł Jan pisze, że Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy w pewnym momencie był wstrząśnięty do głębi (J 13:21). Oświadczył uczniom, że jeden z nich Go zdradzi. To była doba poprzedzająca Jego cierpienie i śmierć, więc z pewnością doświadczał całej gamy uczuć, ale myślę, że był wstrząśnięty faktem, że jeden z Jego uczniów postanowił Go zdradzić. Jak można przez trzy lata chodzić z Chrystusem, być z Nim, jeść z jednego stołu i zdradzić Go? Myślę, że właśnie tym był wstrząśnięty Jezus – zdrada dotyka nas do żywego.
Jezus pozwalał być Judaszowi z Nim do samego końca, aż do Ostatniej Wieczerzy. Jezus ostrzegał go przed zdradą, do samego końca nie odrzucił Judasza i dawał mu szansę, ale gdy w Judasza wszedł szatan, powiedział mu: Czyń zaraz, co masz czynić (J 13:27).
Nie wierzę, że Jezus wybrał Judasza na swojego zdrajcę. On Go wybrał na przyjaciela, apostoła i skarbnika. Wybrał go, bo chciał mu podarować wspaniałe przeznaczenie. Zaoferował Judaszowi swoją łaskę.
Jezus wybrał Judasza, ale ten postanowił wybrać coś innego.
Tragiczne wybory Judasza
1. Judasz wybrał grzech
Robił to wszystko, co robili inni uczniowie – był z Jezusem, obserwował Jego niewiarygodną służbę, widział niesamowite cuda, sam też głosił Królestwo, a także czynił znaki i cuda. Prócz tego był skarbnikiem ich służby. Jednak nie wiadomo kiedy zaczął kraść. Podbierał dla siebie z pieniędzy, które były przeznaczone na ich utrzymanie, finansowanie służby i pomoc dla biednych (J 12:6b). Był uczniem Chrystusa, ale też złodziejem; służył Królestwu, ale też kradł. To prowadzenie podwójnego życia w końcu go rozerwało.
2. Judasz wybrał zdradę
Któregoś dnia, gdy kobieta namaściła stopy Jezusa drogimi perfumami, wyraził żal, że je zmarnowała. Przecież można było je sprzedać za dużą sumę pieniędzy (ówczesny średni roczny przychód) i rozdać ubogim (J 12:1-6). Ale Judaszowi nie chodziło o biednych. Te pieniądze mogły wpłynąć do sakiewki służby, z której on kradł. Był rozbity, bo stracił sposobność kradzieży większej kwoty.
To jest ostatni tydzień życia Jezusa, dzieją się znaczące rzeczy, ale Judasz ma inne priorytety. Interesują go pieniądze. Kombinuje, jakby tu na lewo zorganizować dla siebie jakieś środki. Być może czuł, że okręt Jezusa idzie na dno i chciał z niego uciec z jakąś gotówką. Gdy Jezus nie poparł go, postanowił Go sprzedać za 30 srebrników. Wybiera zdradę.
3. Judasz wybrał pieniądze
Jezus wybrał Judasza, ale Judasz wybrał pieniądze. W sumie nie wiemy, dlaczego uczniowie zdecydowali się pójść za Jezusem, dlaczego Judasz zdecydował się zostać Jego uczniem. Może na początku sam w pełni nie rozumiał swoich pobudek, może miał wizję mocnego politycznie Królestwa rządzonego przez Mesjasza, może miał zupełnie zdrowe motywacje. Ale po drodze pojawiło się wiele pokus – sławy, statusu, wpływu, dostatniego życia. Dla Judasza znaczącą pokusą okazały się pieniądze. W końcu doszedł do takiego miejsca, że musiał wybrać pomiędzy Jezusem, a pieniędzmi. Wybrał 30 srebrników, skandalicznie niską kwotę za Mesjasza.
4. Judasz wybrał życie bez Jezusa
W opowieści o Judaszu duże znaczenie ma też moment, w którym ma miejsce zdrada. Na początku służba Jezusa rozwija się. Ludzie są Nim zafascynowani, wielu ma wielkie nadzieje. W tym czasie z pewnością bycie Jego uczniem i uczestniczenie w Jego służbie było czymś wyjątkowym. Co więcej, w pewnym momencie uczniowie uświadamiają sobie, że Jezus jest Mesjaszem, co oznacza, że przyszedł, aby ustanowić Królestwo, o którym stuleciami marzyli Żydzi. To mógł być czas, w którym zostanie wyparty rzymski okupant, a uczniowie Jezusa zajmą ważne religijne i polityczne stanowiska.
Jednak wkrótce okazało się, że Jezus zderzył się z wielką opozycją religijnych elit żydowskich, był uknuty spisek przeciwko Niemu, a On sam nie zamierzał ustanawiać politycznego królestwa na ziemi. Co więcej, uczniowie zaczęli zdawać sobie sprawę z tego, że towarzyszenie Jezusowi może zagrażać ich życiu. W pewnym momencie dla nich wszystkich stało się oczywistym, że Jego okręt powoli idzie na dno.
Gdy śledzimy historię Judasza, to widzimy, że musiał sobie wszystko gruntownie przemyśleć i z jakiegoś powodu postanowił wydać Jezusa, być może pieniądze nie były głównym powodem. Być może był rozczarowany. Być może chciał łatwiejszego życia. Być może kierował się politycznymi pobudkami.
5. Judasz uległ diabłu
A zaraz potem wszedł w niego szatan. Rzekł więc do niego Jezus: Czyń zaraz, co masz czynić. (J 13:27)
Odrzuciwszy Jezusa Judasz wybrał diabła. Po tym wyborze jego życie nie trwało długo.
Judaszowi została okazana łaska, ale Judasz jej nie wykorzystał
Bóg okazał łaskę Judaszowi, tak jak i Pawłowi, ale Judasz niestety tej łaski nie wykorzystał. Tak jak i Paweł został wybrany na apostoła i przywódcę, ale wybrał inną drogę.
Apostoł Paweł wyjaśnia tajemnicę stojącą za swoją metamorfozą i dalszym życiem w następujący sposób:
Ale z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a łaska jego okazana mi nie była daremna, lecz daleko więcej niż oni wszyscy pracowałem, wszakże nie ja, lecz łaska Boża, która jest ze mną. (1 Kor 15:10)
Według Pawła kluczem do jego przemiany i życiowego sukcesu była łaska Boża, na którą się otworzył, przyjął ją i pozwolił jej pracować w nim i poprzez niego. Mówi on, że łaska, która mu została ukazana nie była daremna, bo z czasem przeobraziła się w trwałe owoce w jego życiu, a także w służbie, której się poświęcił. W innym miejscu pisze:
A jako współpracownicy napominamy was, abyście nadaremnie łaski Bożej nie przyjmowali; mówi bowiem: W czasie łaski wysłuchałem cię, a w dniu zbawienia pomogłem ci; oto teraz czas łaski, oto teraz dzień zbawienia. (2 Kor 6:1-2)
Bóg okazuje człowiekowi łaskę, zwraca się do niego, nawiedza go, wysłuchuje, pomaga, oferuje zbawienie i nowe życie, ale człowiek musi otworzyć się na Boga i na Jego łaskę. Wiąże się to z przyjęciem Boga, pozwoleniem Mu na wykonanie Jego pracy w nas i poprzez nas, na pozostanie Mu wiernym. Gdy człowiek pozwala Bożej łasce na działanie w nim i poprzez niego, to zawsze prowadzi to do pozytywnych zmian. W przeciwnym razie okazana nam łaska będzie nadaremna.
Jeśli chcemy prowadzić udane życie z Bogiem, ważnym jest, abyśmy zgłębiali biblijne nauczanie na temat łaski Bożej. Jeden z aspektów tego nauczania można wyrazić słowami:
Przyjdź do Boga takim jakim jesteś, ale takim nie pozostań. Przyjmij Bożą łaskę i pozwól jej cię przeobrazić.
Niestety Judasz, choć przyszedł do Boga takim jakim był, to jednak nie uległ Bożej łasce, zablokował się na jej działanie i ostatecznie zdecydował się pozostać takim, jakim do Chrystusa przyszedł, a może nawet gorszym. Zamiast być sługą Pana, wybrał bycie sługą mamony; zamiast stanie się apostołem, wybrał stanie się złodziejem; zamiast wierności Chrystusowi, wybrał stanie się Jego zdrajcą. To sprawiło, że uległ diabłu i ostatecznie marnie skończył (Mt 27:3-10; Dz 1:16-20).
Photo credit: Wikimedia Commons, Giotto di Bondone, The Arrest of Christ (Kiss of Judas)
0 komentarzy