Copyright © Instytut Rozwoju DIDASKALOS 2013
Wszystkie prawa zastrzeżone. `
<DO GÓRY
Wszystkie prawa zastrzeżone. `
Ostatnio, podczas sesji coachingowych, które prowadzę z różnymi chrześcijanami, ciągle słyszę pytanie, które mniej więcej brzmi tak:
Męczę się w miejscu, w którym jestem. Kiedy mogę odejść?
Oczywiście to nie ja jestem osobą, która powinna na to pytanie odpowiedzieć. Takiej odpowiedzi powinna udzielić osoba, która sobie to pytanie stawia. W takiej sytuacji proponuję zadać sobie 10 pytań, które mogą pomóc chrześcijaninowi przemyśleć swoje miejsce życiowe i przyjrzeć się mu z różnych punktów widzenia, aby podjąć sensowną decyzję.
W swoim dzienniku Chustka, Joanny Sałygi, która w ubiegłym roku zmarła przedwcześnie w wieku 36 lat z powodu raka żołądka znajduje się wpis, nad którym w ostatnim czasie dużo rozmyślałem:
Bronnie Ware pracowała w hospicjum. Spisała najczęściej powtarzające się wypowiedzi chorych, podsumowujących życie:
1. Żałuję, że nie miałem odwagi na życie takim życiem, jakie uważałem za słuszne, a prowadziłem takie, jakiego ode mnie oczekiwano.
2. Żałuję, że tak ciężko pracowałem.
3. Żałuję, że nie miałem odwagi, by okazywać uczucia.
4. Żałuję, że nie pozostawałem w kontakcie z przyjaciółmi.
5. Żałuję, że nie pozwoliłem sobie być szczęśliwy.
W swoim podręczniku “Skąd przychodzisz?'”, opisałem pomyłkę, która doprowadziła do niezwykłego zwrotu w życiu Alfreda Nobla.
Ten szwedzki naukowiec i wynalazca, który zarobił fortunę na wynalezieniu i produkowaniu dynamitu, miał unikalną możliwość przeczytania swojego własnego nekrologu.
W 1888 roku jego brat Ludwik umarł we Francji. Alfredowi trafiła w ręce gazeta, w której znajdował się nekrolog. Jednak redaktor pomylił Ludwika z Alfredem, myślał że to właśnie Alfred zmarł. W wyniku tego Alfred Nobel miał wyjątkową możliwość przeczytać podsumowanie swojego życia, podczas gdy jeszcze żył.
Był wstrząśnięty tym, co przeczytał. Nekrolog zatytułowano „Le Marchand de la Mart Est Mart” (“Kupiec śmierci jest martwy”). W nekrologu było napisane: