Lekcję, którą chciałbym Wam opowiedzieć nazwałem uczenie się zaufania.
Zaufania trzeba się nauczyć, nie przychodzi ono automatycznie.
Bóg nakazuje, abyśmy Go kochali i kochali siebie nawzajem. Ale nie wiem czy zwróciliście uwagę, że Bóg nie nakazuje, abyśmy sobie nawzajem ufali. Nie znajdziemy ani jednego fragmentu w Biblii, który uczyłby, że mamy ufać drugiemu człowiekowi.
Ach… Życie jest tylko mgnieniem oka. Dopiero co przyszliśmy, a już trzeba odchodzić.
Gdy mój dziadek ukończył 65 lat, ja miałem 16. Pomyślałem sobie: Ten to dopiero jest „starożytny”! Gdy mój ojciec ukończył 65 lat, ja miałem 37. Pomyślałem sobie wtedy, że jest już „stary”. Dzisiaj ja ukończyłem 65 lat, moja najstarsza wnuczka ma 14, a starszy syn 40. Ciekawe co o mnie myślą?
To niesamowite. Nigdy nie pomyślałbym, że ten dzień nastąpi tak szybko.
Nasze życie w kontekście całej wieczności jest zaledwie mgnieniem oka, dlaczegóż więc nie mielibyśmy przeżyć go w pełni, najlepiej jak tylko się da, bez żalu i bez lęku?
Chciałbym opowiedzieć kilka pouczających historii z mojego życia. Pozwólcie, że cofnę się do początków mojej życiowej podróży.
W 1971 roku, mając 23 lata ukończyłem uniwersytet, zdobywając zawód nauczyciela matematyki. To był jedyny przedmiot, w którym czułem się pewnie. W szkole poprosiłem konsultanta, aby pomógł mi dobrać taki kierunek, gdzie nie będzie języka angielskiego, ani żadnego języka obcego. Nauka tych przedmiotów przychodziła mi z trudnością.
